Tuesday, May 29, 2012

အရွင္ပိေ႑ာလဘာရဒြါဇမေထရ္

ဧတဒဂၢံ ဘိကၡေဝ မမ သာဝကာနံ ဘိကၡဴနံ သီဟနာဒိကာနံ ယဒိဒံ ပိေ႑ာလဘာရဒါြေဇာ။ (အံ-၁၊ ၂၄)
ေရွးဆုေတာင္း

အရွင္ပိေ႑ာလဘာရဒြါဇ အေလာင္းေတာ္သည္ ပဒုမုတၱရ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္ဝယ္ ဟံသာဝတီမင္းေနျပည္ေတာ္ဝယ္ မဟာသာလသူေဌးမ်ိဳး၌ျဖစ္၍ တေန႔ေသာအခါ ေက်ာင္းေတာ္သို႔သြားေရာက္ကာ တရားနာယူစဥ္ ဘုရားရွင္က ရဟန္းတပါးကို “ရဲရဲေတာက္ မဂ္ဖိုလ္စကား ေျပာၾကားၾကေသာ ရဟန္းတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုး ဧတဒဂ္ရာထူး၌ ထားေတာ္မူသည္”ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး အလွဴႀကီးကို ေပးလွ်င္ျပီးလွ်င္ ထိုရာထူးကို ဆုပန္ခဲ့ေလသည္။

ဆံုးဘဝတြက္ဧတဒဂ္ရလ်က္ေထရ္ပိေ႑ာ

အရွင္ျမတ္အေလာင္းေတာ္သည္ ေဂါတမဘုရား လက္ထက္ေတာ္ဝယ္ ရာဇျဂိဳဟ္မင္း ေနျပည္ေတာ္၌ ပုဏၰားမ်ိဳးျဖစ္ကာ တခ်ိန္ေသာအခါ တရားေတာ္ကို နာယူရ၍ ဘုရားရွင္ထံေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳေလသည္။ ဣျႏၵိယဘာဝနာတရား ပြားမ်ားႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေတာ္မူ၍ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။

အရွင္ပိေ႑ာလဘာရဒြါဇသည္ အရဟတၱဖိုလ္ေရာက္ေသာေန႔၌ပင္ (ရဟႏၲာျဖစ္ေသာ ေန႔၌ပင္) သံေကာက္ (ေသာ့)ကို ယူ၍ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွ တေက်ာင္းသို႔, ပရိဝုဏ္တခုမွ ပရိဝုဏ္တခုသို႔ သြား၍ “မဂ္ဖိုလ္၌ ယံုမွားရွိသူသည္ ငါ့ကို ေမးေလာ့”ဟု ျခေသၤ့ကဲ့သို႔ ရဲရင့္စြာ က်ံဳးဝါးလ်က္ လွည့္လည္သတတ္၊ ဘုရားရွင္၏ ေရွ႔ေတာ္မွာပင္ “အရွင္ဘုရား ဤသာသနာေတာ္၌ ျပဳဖြယ္ကိစၥသည္ တပည့္ေတာ္အား အထြတ္အထပ္ေရာက္ပါျပီဘုရား”ဟု ရဲရင့္စြာ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျခေသၤ့ကဲ့သို႔ ရဲရင့္စြာ က်ံဳးဝါးျမြက္ဆိုႏိုင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္၏ တပည့္တို႔တြင္ “အျမတ္ဆံုး” ျဖစ္သည္။ (အံ-႒၊ ၁-၁၅၃-၁၅၄)

No comments:

Post a Comment