မဟာေဗာဓိျမဳိင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ၾသဝါဒမ်ား အပုိင္း(၅)

 ဓာတ္မဖ်င္ ဥာဥ္ၾကမ္း

 ဓာတ္ ဓာတ္ခ်င္းတုိက္တုိ႔၏ ထန္ျပင္းေသာအခ်က္ကုိ သတိတမန္ ပညာဥာဏ္ျဖင့္ လွန္ဖ်က္ မဖ်က္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္ ျပစ္မွားျခင္းျဖင့္ အမ်ားအတြင္း အတင္းလွမ္းတတ္ေသာ ေဒါသဝင္ဥာဥ္ၾကမ္း ပရမ္းပတာ ဝင္လာေပေရာ့မည္။အတြင္းဓာတ္ အခ်င္းခ်င္းစစ္ခင္းေနၾကျခင္း မ်ားသည္လည္း ေကာင္း အာ႐ံုႏွင့္စိတ္တုိ႔အၾကား အမွားျမင္ ဝင္ကစားေနၾကျခင္းမ်ားသည္လည္းေကာင္းစိတ္ဓာတ္႐ုပ္ဓာတ္တုိ႔အၾကား စ႐ုိက္ေသြးမ်ား ဝင္ကစားေနျခင္းမ်ား သည္လည္း ေကာင္းထုိအားလံုး ဥာဥ္ၾကမ္း၏ ခုတံုးမ်ားခ်ည္းသာ။        ။ ၁၃၆၅ ခု၊ တပုိ႔တြဲလဆန္း ၁ဝ ရက္။

ဓာတ္ေသြးနစ္ ေခြးျဖစ္မ်ား

အာ႐ံုႏွင့္ သဏၭာန္တုိ႔အတြက္ ဥာဥ္ၾကမ္းေသြးမ်ား စီးဆင္းေျပးလႊားမႈအားႀကီးလာရာမွ စိတ္ထန္ကုိယ္ၾကမ္း အမူအရာအားလံုး ဆုိးသြမ္းလာေခ်သူ…ေသြးဆူ ေခြးလိုအူေတာ့သည္၊ ေသြးခုိက္ ေခြးလုိပင္ကုိက္ေတာ့သည္။ ထုိလူသား ကုိယ္ကသာလူျဖစ္ ေသြးကား ေခြးျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။        ။ ၁၃၆၅ ခု၊ တပုိ႔တြဲလဆန္း ၁၁ ရက္။ 

ခႏၲီႏွလံုး အစဥ္သံုး ရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ေနာက္ေၾကာဓားနဲ႔ထိုးလိုက္တဲ့သူကို
လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
မိတ္ေဆြရင္းခ်ာႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။
ရင္ဘတ္ေဆာင့္ကန္လုိက္တဲ့သူကို
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
ေခါင္းေပၚေျခေထာက္နဲ႔ ဖိထားတဲ့သူကို
သတိထားၾကည့္လိုက္ေတာ့
တစ္ခါ ႏွစ္ခါ
”ဆရာ” ေခၚဖူးတဲ့သူ ျဖစ္ေနတယ္။
ေျခေထာက္ေအာက္ ေျငာင့္ဆူးေထာင္ထားတဲ့သူကို
လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
တပည့္ရင္းခ်ာတစ္ဦးျဖစ္ေနတယ္။
ေဘးဘယ္ညာ၊ ဝဲယာႏွစ္ဖက္မွာ
ဟုတ္..ဟုတ္၊ မဟုတ္.ဟုတ္
သြားပုပ္ေလလြင့္ကိုယ့္သတင္းလႊင့္ေနသူေတြကို
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
‘မ်က္ႏွာစိမ္း’မဟုတ္တဲ့ ‘မ်က္ႏွာက်က္’ေတြျဖစ္ေနျပန္တယ္။
”ဒီေလာက္ခံေနရတာေတာင္
ဘာမွ်မတု႔ံျပန္ေတာ့ဘူးလား” တဲ့
အသံတစ္သံက ေမးေလရဲ႕..
”ကာလာဗုမင္းရဲ႕
ေျချဖတ္ လက္ျဖတ္ ႏွာေခါင္းျဖတ္ နားရြက္ျဖတ္ခံေနရရွာတဲ့
ဘုရားေလာင္း ခႏၲီရေသ့ႀကီးရဲ႕
ခႏၲီပါရမီျဖည့္တဲ့ဇာတ္ ဖတ္ေနမိလို႔ပါ”
[အသင္တုိ႔၏ အရွင္သခင္ ကာလာဗုမင္းသည္
ငါ၏ေျခ၊ လက္၊ ႏွာေခါင္း၊ နားရြက္တို႔ကို
ျဖတ္ေသာ္လည္း ငါသူ႔အေပၚ အမ်က္မထြက္ပါ။
ထုိ႔ျပင္ အသင္တို႔၏ မင္းတရားႀကီး အသက္ရွည္ေၾကာင္း
ငါ့စိတ္ထဲမွာ ေမတၱာပြားေနဆဲပါ၊
ဒါသည္ ပညာရွိတို႔၏ အလုပ္ျဖစ္သည္၊
ဒါသည္ ပညာရွိတို႔၏ အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖစ္သည္၊
ဒါသည္ပင္ ခႏၲီဝါဒကို ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္…
အသံရွင္ စိတ္ေကာက္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕
႐ုတ္တရက္ လွည့္ထြက္သြားလုိက္တာမ်ား
စကားဆံုးေအာင္ေတာင္ နား ေထာင္မသြားေတာ့ဘူး…။

ဓာတ္မဖ်င္ ဥာဥ္ၾကမ္း

ဓာတ္ ဓာတ္ခ်င္းတုိက္တုိ႔၏ ထန္ျပင္းေသာအခ်က္ကုိ သတိတမန္ ပညာဥာဏ္ျဖင့္ လွန္ဖ်က္ မဖ်က္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္ ျပစ္မွားျခင္းျဖင့္ အမ်ားအတြင္း အတင္းလွမ္းတတ္ေသာ ေဒါသဝင္ဥာဥ္ၾကမ္း ပရမ္းပတာ ဝင္လာေပေရာ့မည္။အတြင္းဓာတ္ အခ်င္းခ်င္းစစ္ခင္းေနၾကျခင္း မ်ားသည္လည္း ေကာင္း အာ႐ံုႏွင့္စိတ္တုိ႔အၾကား အမွားျမင္ ဝင္ကစားေနၾကျခင္းမ်ားသည္လည္းေကာင္းစိတ္ဓာတ္႐ုပ္ဓာတ္တုိ႔အၾကား စ႐ုိက္ေသြးမ်ား ဝင္ကစားေနျခင္းမ်ား သည္လည္း ေကာင္းထုိအားလံုး ဥာဥ္ၾကမ္း၏ ခုတံုးမ်ားခ်ည္းသာ။        ။ ၁၃၆၅ ခု၊ တပုိ႔တြဲလဆန္း ၁ဝ ရက္။ 

လူစြန့္စား လူကဖြားေသာ သားျဖစ္ပေစ

ေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ကံအေၾကာင္း အေဆာင္းကုိယံုၾကည္ရာမွ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ကံအေၾကာင္းအေဆာင္းေပးႏုိင္သည္ကား အလွဴပြဲလာမ်ား၏ သီလကသာ၊ သီလအခံပါေသာ ေျမေအးသည္ မ်ဳိးေအာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ေျမဆီေျမညီတက္ေနေသာ ေျမခံေရခံျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တည္း။ သုိ႔ျဖစ္ရာအလွဴဘိသိက္ခံရာသုိ႔ ဖိတ္မန္ခံၾကရေလသူတုိင္း အနည္းဆံုးငါးပါးသီလကုိ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွစ္ခုလုံးေလာက္ျဖင့္ မိမိ၌မြမ္းမံထားသင့္ရာ၏။ အနည္းဆံုး မိမိစိတ္ကုိလည္း ရာဂေဒါသကင္းေၾကာင္း ေမတၱာေရျဖင့္ သြန္းေလာင္း ေပးသင့္ရာ၏။သုိ႔ဆုိေသာ္ လူကဖြား လူသားျဖစ္ ေျမဆီေျမႏွစ္ ထြက္ေတာ့သည္။        ။ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

 

အလုိသုိ ႏွစ္ကုိယ္အလုိပ်က္

ကာမကုသုိလ္သည္ မိမိအတြက္ ေနာင္ဘဝ ေနာင္ရိကၡာေမွ်ာ္ျဖင့္လည္း အလုိထားတတ္ၾက၏။ သူတစ္ပါးသုိ႔လည္း သံုးေစလုိ စြဲေစလုိ အလုိထားတတ္ၾကေသး၏။ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားထား အလွဴပစၥည္းမ်ား၌လည္း ေကာင္းေစလုိ မြန္ေစလုိ အလုိထား တတ္ ၾက၏။ သုိ႔ေၾကာင့္ထုိကုသုိလ္က အက်ဳိးေပးေသာအခါ သူ႔ကုိယ္လုိ ကုိယ့္သူလုိ ႏွစ္ကုိယ္ၾကား အလုိထားသည့္ျပင္ ဘဝစည္း စိမ္ လူျဖစ္လူ နတ္ျဖစ္နတ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခံစားလည္း အားမရ။ ၿမိန္ၿမိန္စံစားလည္း အားမရ၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ေယာက္ တုိက္ပြဲက်မွ လက္ေျမႇာက္ၾကသည္သာ။အလုိသုိ ႏွစ္ကုိယ္အလုိယွက္ လက္တြဲပ်က္မွခက္…တည္း။    ။ ၁၃၆၅၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔။

အေမွ်ာ္ထြက္ အသက္ေသ

 စြန္႔လွဴျခင္းသည္ လက္ရွိစြဲေၾကာင့္ အသည္းနင့္ျဖစ္ေနပါသည္ကုိ ရင္ဝစူးဝင္ဓားဆဲြႏုတ္ျခင္းတရား ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း သာသနာႏွင့္ သံဃာမွီဘဝ အရင္းတည္ရရန္ အေမွ်ာ္တြက္ျဖင့္ မေရာက္ေသးေသာဓား ရင္ေကာ့ခံလုိသူမ်ားသည္ကား အရင္ဘဝက မလွဴမိသျဖင့္ သည္ဘဝပူရသည္ သည္ဘဝလွဴမွ ေနာင္ဘဝ မပူမပင္ေနရမည္ ဤအေျမာ္ထားျဖင့္ အစြန္႔တရား အစားျပင္ေနတတ္ၾကသည္။ ထုိသူမ်ားက အေနကုိေျမာ္ ေနာက္အေနေက်ာ္ အေသေပၚမည္အထိ သတိမဝင္မိေသာေၾကာင့္သာ။