ကုသုိလ္ ေတြစစ္ၾကမယ္

''ေကာင္းမူကုသုိလ္ ျပဳျခင္းသည္ ခ်မ္းသာသုခကုိ စုေဆာင္းသည္မည္၏။ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ျပဳ လုပ္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ စုေဆာင္းေနသည္ မည္၏'' ။ (ဓမၼပဒ) ပါဠိလုိ ကုသလ၊ ျမန္မာလုိကုသုိလ္ဟုေခၚတြင္သည္။ ဤကုသုိလ္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဝိေရာဓိတရား မွာ အကုသလ - အကုသုိလ္ ပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းစက္ဆုတ္ဖြယ္ရာ အကုသုိလ္တရားတုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္း၊  စိတ္အစဥ္မွာ ကင္းကြာေစျခင္းေၾကာင့္ ကုသုိလ္ဟုေခၚသည္။ မွန္၏။ အကုသုိလ္ တရားတုိ႔ကုိ ဖ်က္ဆီး ကာကြယ္ရာတြင္ မဟာကုသုိလ္တုိ႔က တဒဂၤပဟာန္အားျဖင့္ အခုိက္အတန္႔ပယ္ခြာသည္။ မဟဂၢဳတ္ ကုသုိလ္တုိ႔ကား ဝိကၡမၻန ပဟာန္အားျဖင့္ အခ်ိန္အခါၾကာျမင့္စြာ ပယ္ခြာသည္။ မဂ္ကုိသုိလ္တုိ႔ကား သမုေစၧဒပဟာန္အားျဖင့္ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ရန္ အၿပီးသတ္ ပယ္ခြာ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ကုသုိလ္သည္......
(၁) မဟာကုသုိလ္
(၂) မဟဂၢဳတ္ကုသုိလ္
(၃) မဂ္ကုသုိလ္...ဟုကုသုိလ္သုံးမ်ဳိး႐ွိေၾကာင္းသိနဳိင္ပါသည္။   လူသားတုိ႔သႏၲာန္၌ ဤကုသုိလ္ စိတ္ တို႔ျဖစ္ေပၚေနလွ်င္ အခုိက္အတန္႔ျဖစ္ေစ၊ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္ စြာျဖစ္ေစ၊ လုံးဝျဖစ္ေစ အကုသုိလ္တရား တုိ႔ျဖစ္ေပၚ ခြင့္မရေတာ့ေခ်။ အလားတူပင္ ကုသုိလ္ကုိ ပုည - ေကာင္းမႈဟုေခၚ၍၊ အကုသုိလ္ကို ပါပ - မေကာင္းမႈဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ ၿခဳံငုံ၍ေျပာရလွ်င္ ဒုစ႐ုိက္ ၁ဝ-ပါးလြန္ၾကဴးလွ်င္ မေကာင္းမႈျပဳသည္၊ အကုသုိလ္လုပ္သည္။ သုစ႐ုိက္ ၁ဝ - ပါးကုိလုိက္နာ ျပဳက်င့္လွ်င္ ေကာင္းမႈျပဳသည္၊ ကုသုိလ္ျပဳသည္ဟု ေခၚရေလသည္။ အထက္ပါ ကုသုိလ္ ၃ မ်ဳိးတြင္ မဟဂၢဳတ္ကုသုိလ္ႏွင့္ မဂ္ကုသုိလ္ တုိ႔ကား စ်ာန္ရ မဂ္ရ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ႏွင့္သာ သက္ဆုိင္၏။ ဤ၌ကား လူမ်ားစုႏွင့္ သက္္ဆုိင္ေသာ မဟာကုသုိလ္ကုိသာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါမည္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳရာ၌ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျပဳလွ်င္ ေသာမနႆကုသုိလ္္ ျဖစ္၏၊ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ မဟုတ္ပဲ မွန္တန္းအေနႏွင့္ျပဳလွ်င္ ဥေကၡာကုသုိလ္ျဖစ္ ၏။ ကံ ကံ၏အက်ဳိးကုိ သိ႐ွိယုံၾကည္ၿပီး ျပဳလွ်င္ ဥာဏသမၸယုတ္ကုသုိလ္ျဖစ္၍  ကံ ကံ၏အက်ဳိးကုိ မသိပဲျပဳလွ်င္ ဥာဏဝိပၸယုတ္ကုသုိလ္ျဖစ္သည္။ သူမ်ား တုိက္တြန္းမႈ မပါလွ်င္ အသခၤါရိက ကုသုိလ္ေခၚသည္။ တုိက္တြန္းမႈပါလွ်င္ သသခၤါရိက ကုသုိလ္ ေခၚဆုိရေလသည္။ အႏွီကုသုိလ္တုိ႔ကို တြဲစပ္လုိက္ေသာအခါ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။
(၁) ဝမ္းသာ ဥာဏ္ယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲျပဳေသာ ကုသုိလ္၊
(၂) ဝမ္းသာ ဥာဏ္ယွဥ္ တုိက္တြန္း၍ျပဳေသာ ကုသုိလ္၊
(၃) ဝမ္းသာ ဥာဏ္မယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲ ျပဳေသာ ကုသုိလ္၊
(၄) ဝမ္းသာ ဥာဏ္မယွဥ္ တုိက္တြန္း၍ ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၅) မွန္တန္း ဥာဏ္ယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲ ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၆) မွန္တန္းဥာဏ္ယွဥ္ တုိက္တြန္း၍ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၇) မွန္တန္းဥာဏ္မယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲ ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၈) မွန္တန္းဥာဏ္မယွဥ္ တိုက္တြန္း၍ ျပဳေသာကုသုိလ္ဟု ကုသိုလ္  ၈-မ်ဳိး ျဖာထြက္လာသည္။ ဤကုသုိလ္ ဂ-မ်ဳိးကုိပင္ စိတ္ႏွင့္တြဲလုိက္ေသာအခါ မဟာကုသုိလ္စိတ္ ၈-ပါး ဟုျဖစ္လာေလသည္။ ပုံစံအားျဖင့္ ျပရလွ်င္ ခင္ဝင္းၾကည္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးအား ဆြမ္း ေရ ခ်မ္း ဆီမီးပန္းတုိ႔ကုိ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ကပ္လွဴ၏။ ေကာင္းေသာအမႈကုိ ျပဳလွ်င္ ေကာင္းေသာ အက်ဳိးကုိ ရမည္ဟုသိလွ်က္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကို ရည္စူး၍ပူေဇာ္၏။ ဤသုိ႔ဆြမ္းေရခ်မ္း ဆီမီးပန္းတုိ႔ကို ဘုရားကပ္လွဴရန္ မည္သူကမွ်လည္း မတုိက္တြန္းရေပ။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ခင္ဝင္းၾကည္ေလး၏ သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကုသုိလ္စိတ္ကုိ ''ဝမ္းသာဥာဏ္ယွဥ္ ၊ မတုိက္တြန္းရပဲျပဳေသာ ကုသုိလ္စိတ္''ဟုေခၚဆုိရေပမည္။ မိဘတုိ႔က ခုိင္းေစ၍ လုပ္ရသည္္ ဆုိလွ်င္ကား တုိက္တြန္း၍ျပဳေသာ ကုသုိလ္စိတ္သာျဖစ္ရေပမည္။ အျခားကုသုိလ္စိတ္ ျဖစ္နဳိင္ပုံကုိလည္း ဤအတုိင္းပင္မွန္းဆ၍ သိနဳိင္ေလာက္ပါၿပီ။ လူသားတုိ႔၏သႏၲာန္၌ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္သမွ် ဤ ၈-မ်ဳိးသာျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဘိဓမၼာ၌ တိက်ပုိင္းျခား၍ ထားခဲ႔ေလသည္။
ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း (ပုညာယူဟန)သည္လည္း ၆-မ်ဳိး႐ွိျပန္သည္။
(၁) မိမိသေဘာအတုိင္း ေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊
(၂) သူတပါးကုိ အားက်၍ ေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊
(၃) ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ သာဟတၴိကေျမာက္ ျပဳျခင္း၊
(၄) ခုိင္းေစ၍ လက္လႊဲျပဳျခင္း၊
(၅) ကံကံ၏အက်ိဳးကုိသိ၍ျပဳျခင္း၊
(၆) ကံ ကံ၏အက်ိဳးကုိမသိဘဲျပဳျခင္း- ဟု ၆-မ်ိဳးရွိသည္။  (အ႒သာလိနီ-၂ဝ၅)
ေဖာ္ျပပါ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း ၆- မ်ဳိးတြင္ ဘယ္နည္းႏွင့္ျပဳျပဳ  အထက္ပါကုသုိလ္ ၆ မ်ဳိး၌ အက်ဳံးဝင္ သည္သာျဖစ္ေလသည္။ ကံ ကံ၏အက်ိဳး ကုိသိ၍ ျပဳျခင္းသည္ ဥာဏ္ယွဥ္ကုသုိလ္ ၄-မ်ဳိးတြင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႔ျပဳသည္မည္၏။ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကုိမသိဘဲျပဳျခင္းကား ဥာဏ္မယွဥ္ကုသုိလ္ေလးမ်ဳိးတြင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ျပဳသည္မည္၏။ က်န္ကုသုိလ္ျပဳနည္းတုိ႔ကား မဟာကုသုိလ္ ၈ မ်ဳိးတြင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ျပဳျခင္း ဟုမွတ္ရေပမည္၊ ကုသုိလ္ ၈-မ်ိဳးကုိအဆင့္ အတန္းခဲြလုိပါလွ်င္ ဥာဏ္ယွဥ္ျပဳေသာ ကုသုိလ္ေလးမ်ိဳးသည္ ဥာဏ္မယွဥ္မပါေသာ ကုသုိလ္ေလးမ်ိဳးထက္ သာလြန္သည္။ ထုိဥာဏ္ယွဥ္ ကုသိုလ္ေလးမ်ဳိးတြင္လည္း ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာျပဳျခင္း၊ ဥာဏ္ယွဥ္၍ျပဳျခင္း၊ သူတပါးတုိ႔ မတုိက္တြန္းရဘဲ ျပဳျခင္းဟုဆုိအပ္ေသာ ပထမတန္းစား မဟာကုသုိလ္သာ အထူးခြၽန္ဆုံး အထက္ျမက္ဆုံးျဖစ္ေပသည္။
     ထုိကုသုိလ္ရွစ္မ်ိဳးကုိပင္ တိဟိတ္ကုသုိလ္ ဒြိဟိတ္ကုသုိလ္ဟု ၂-မ်ိဳးခြဲႏုိင္သည္။ ကုသုိလ္ျပဳရာ၌ ကံကံ၏ အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္ေသာ ကမၼႆကတာ ဥာဏ္သည္ အေရးႀကီး၏။ ႐ုပ္နာမ္တရားတုိ႔၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဟု ႐ႈတတ္ေသာ ဝိပႆနာ ဥာဏ္ျဖစ္လွ်င္   သာ၍ထက္ျမက္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္ျပဳစဥ္ အခါဝယ္ ကမၼႆကတ ဥာဏ္ျဖစ္ေစ၊ ဝိပႆနာဥာဏ္ျဖစ္ေစ ဥာဏ္ တစ္ခုခုပါလွ်င္ တိဟိတ္ကုသုိလ္ ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ႔သုိ႔နားလည္ေသာ ဥာဏ္မပါလွ်င္ (ကေလးငယ္လူ႐ုိင္းတုိ႔ကဲ႔သုိ႕ ေတာ္စြာ ေလ်ာ္စြာ အမွတ္ တမဲ႔ျပဳလွ်င္) ဒြိဟိတ္ကုသုိလ္ျဖစ္သည္။
+ ကုသုိလ္ျပဳစဥ္၊ ကံက်ဳိးျမင္သိ၊ ဥာဏ္ယွဥ္ဘိ တိဟိတ္ကုသုိလ္ေခၚ။
+ ကံက်ဳိးမသိ၊ ဥာဏ္မ႐ွိ၊ ဒြိဟိတ္ကုသုိလ္ေခၚ။
ထုိတိဟိတ္ ဒြိဟိတ္ ကုသုိလ္ႏွစ္မ်ဳိးကုိပင္ ဥကၠ႒ကုသုိလ္ (ျမင့္ျမတ္ေသာကုသုိလ္) ၾသမကကုသုိလ္ (အညံစားကုသုိလ္)ဟု ထပ္ဆင့္၍ ခြဲနဳိင္ျပန္သည္။ မွန္၏- ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရာ၌ ပုဗၺေစတနာႏွင့္ အပရေစတနာမ်ားလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ပါ႐ွိရေလသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕မွာ မလွဴခင္ ပုဗၺေစတနာ အခုိက္၌ အလြန္ထက္သန္၏။ ကုသုိလ္ႏွင့္စပ္ေသာ ေဇာေတြ မ်ားစြာျဖစ္ လွ်က္႐ွိ၏။ ကုသုိလ္ျပဳၿပီး၊ အထေျမာက္ၿပီး အပရေစတနာ အခုိက္မွာလည္း လြန္စြာ အားရ၏။ ျပဳရေပၿပီဟု ဝမ္းေျမာက္လွ်က္႐ွိ၏၊ ထုိကုသုိလ္မ်ဳိးသည္ ေ႐ွ႕ေရာေနာက္ပါ ကုသုိလ္ေဇာေတြ ၿခံရံလွ်က္ပါေသာေၾကာင့္ လြန္စြာအား႐ွိ၏။ ဥကၠ႒ကုသုိလ္ (ျမင့္ျမတ္ ေသာ ကုသုိလ္) ဟုေခၚရ၏။
     အခ်ဳိ႕မွာမႈ ပုဗၺေစတနာအခုိက္၌ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာမ႐ွိ ႏွေျမာတြန္႔တုိျခင္း၊ တစ္စုံတစ္ရာအတြက္ မေက်မနပ္ျခင္း၊ မိမိဂုဏ္သတင္းႀကီး လုိျခင္းစေသာ အကုသုိလ္ ေတြေ႐ွ႕သြားလွ်က္႐ွိ၏။ ကုသုိလ္ျပဳၿပီး ေနာက္ အပရေစတနာအခုိက္မွာလည္း ျပဳမိ တားမိေလျခင္းစသည္ျဖင့္ ႏွလုံးမသာ မယာျဖစ္ရ၏။ ထုိ ကုသုိလ္မ်ဳိးမွာ ေ႐ွ႕ေရာေနာက္ပါ အကုသုိလ္ျခံရံလွ်က္ပါေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာအာနိသင္ မ႐ွိ လွေခ်။ ၾသမကကုသုိလ္ (အညံစားကုသုိလ္) ျဖစ္ရေလသည္။
+ ေ႐ွ႕ေနာက္ႏွစ္ရပ္၊ ကုသုိလ္ညွပ္၊ ဥကၠဌ္ဆင့္၍ေခၚ။
+ ေ႐ွ႕ေနာက္ႏွစ္တန္၊ အကုၿခံ၊ တဖန္ၾသမကေခၚ။
ဤမွ်ျဖင့္ ကုသုိလ္အေၾကာင္းနားလည္ေလာက္ၿပီျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္ရာတြင္ ဦးတည္ ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ထားရသကဲ႔သုိ႔ ကုသုိလ္ျပဳရာ တြင္လည္း ဦးတည္ခ်က္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ (ပတၴနာ) ထားရေပ သည္။ ဤနဳိင္ငံသားတုိ႔သည္ ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈျပဳရာ၌ တုံ႔ဆုိင္းျခင္းမ႐ွိေပ။ စြန္ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းရာ၌ လည္း ေစတနာရက္ေရာလွေပသည္။ ဤကုသုိလ္ေစတနာေတြေၾကာင့္ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ား၍၊ သယံဇာတမ်ား ၾကြယ္ဝ လ်က္႐ွိေနျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆုိရေပမည္။ နဳိင္ငံသားတုိ႔၌ အဖုိးထုိက္စြာ အျမစ္တြယ္ လွ်က္႐ွိေနေသာ ယင္းကုသုိလ္ ေစတနာေလးမ်ား ခ်ဳိ႕ယြင္း ပ်က္သြားမည္ကို စာေရးသူ အလြန္စုိးရိမ္မိ သည္။ ယင္းသို႔ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈျပဳရာတြင္  ေစတနာမွန္ေသာ္လည္း လုပ္နည္းလုပ္ဟန္လႊဲေနလွ်င္ အက်ဳိးရ နည္းပါးနဳိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည္႔ေကာင္းမႈ ပင္ျပဳျပဳ ေလာကီခ်မ္းသာ ေလာကီ ပကာသနေတြကုိ မေမွ်ာ္ဘဲ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာတုိ႔ကုိ ရည္မွန္း၍ ျပဳသင့္လွေပသည္။
     ေဝလာမပုဏၰားကဲ႔သုိ႔ ထမင္းရည္ေခ်ာင္းစီးေအာင္လွဴသည္ပင္ျဖစ္ေစ၊  ေလာကီၤခ်မ္းသာ၊ ေလာကီပကာသန တုိ႔ကိုေမွ်ာ္၍ျပဳလွ်င္၊ မစၧာပဋိပဒါ- အသိလြဲအျမင္လြဲ၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ လြဲမွားျခင္း သာျဖစ္၏။ တစ္ေယာက္ခ်ဳိမွ် ေလာက္ေသာ ယာဂုကိုလွဴသည္ျဖစ္ေစ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းလွ်င္္ သမၼာပဋိပဒါ - အသိမွန္ အျမင္မွန္၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္မွန္ကန္ျခင္းျဖစ္၏။ (သံယုတ္ နိဒါနဝဂၢကထာ-ပဋိပဒါသုတ္ ၁၈-႐ွဳ႕)။ ထုိျပင္ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရာ၌ ''ဣဒံေမ ဒါနံ အာသဝကၡယံ ဝဟံ ေဟာတု၊ ငါ၏ ဤဒါနေကာင္းမႈသည္ အာသေဝါတရား ၄ ပါးတုိ႔၏ ကုန္ရာနိဗၺာန္ကုိ ပို႔ေဆာင္နဳိင္ပါေစဟု ႏွဳတ္ျဖင့္႐ြတ္ဆုိ၍ (ရည္မွန္း၍) ျပဳလွ်င္ ေဗာဓိဆု ၃ မ်ဳိးကုိပင္ အလုိလုိ ၿပီးနဳိင္ပါသည္။ ေဗာဓိဆု ၃ မ်ဳိးမွာ.....        
(၁) သာဝကေဗာဓိဆု- သာဝကအျဖစ္ႏွင့္သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္ျခင္း။
(၂) ပေစၥကေဗာဓိဆု- ဘုရားငယ္တစ္ဆူအျဖစ္ႏွင့္အျဖစ္ႏွင့္သစၥာေလးပါးကုိသိျမင္ျခင္း။
(၃) သမၼာ သေမၺာဓိဆု- ဗုဒၶအျဖစ္ႏွင့္သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္ျခင္း။
မိမိတုိ႔၏ ပါရမီအေလွ်ာက္ ဤေဗာဓိဆုႀကီးမ်ား ၿပီးေျမာက္နဳိင္ၾကသည္ဟူလုိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရာတြင္ ကမၼႆကတာဥာဏ္၊ ဝိပႆနာဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဥာဏသမၸယုတ္ ကုသုိလ္ျဖင့္၄င္း၊ ေလာဘ ေဒါသစေသာ အကုသုိလ္တုိ႔ မၿခံရံ အထက္တန္းစား တိဟိတ္ကုသုိလ ္ျဖင့္၄င္း၊ နိဗၺာန္ကို ရည္မွန္း၍ ႀကဳိးပန္းအား ထုတ္နဳိင္ၾကပါေစသတည္း။

ဓမၼဗ်ဴဟာ (အတြဲ ၉၊ အမွတ္၁၂)