ပမာဒ အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

(ယထာ အဂါရံ ဒုစၧႏၷံ၊ ၀ု႒ီ သမတိ၀ိဇၥၽတိ။
ဧ၀ံ အဘာ၀ိတံ စိတၱံ၊ ရာေဂါ သမတိ၀ိဇၥၽတိ။

 ယထာ အဂါရံ သုဆႏၷံ၊ ၀ု႒ီ န သမတိ၀ိဇၥၽတိ။
ဧ၀ံ သုဘာ၀ိတံ စိတၱံ၊ ရာေဂါ န သမတိ၀ိဇၥၽတိ။)
 အိမ္ကို မေကာင္းသျဖင့္ မိုးအပ္သည္ရွိေသာ္ မိုးေရသည္ ေဖာက္၀င္ႏုိင္သကဲ့သို႔ စိတ္ကို (သမထ၊           ၀ိပ ႆနာတို႔ျဖင့္) ေကာင္းစြာ မပြားထံုအပ္သည္ရွိေသာ္ ရာဂသည္ ေဖာက္၀င္ႏုိင္၏။

အိမ္ကို ေကာင္းစြာမိုးအပ္သည္ရွိေသာ္ မိုးေရသည္ မေဖာက္၀င္ႏုိင္သကဲ့သို႔ စိတ္ကို (သမထ၊       ၀ိပ ႆနာတို႔ျဖင့္) ေကာင္းစြာ ပြားထံုအပ္သည္ရွိေသာ္ ရာဂသည္ မေဖာက္၀င္ႏုိင္။ (ဓမၼပဒ၊ယမကဝဂ္)

"ပမာဒ" ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းလုိ ့အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။ေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကုိ ေမ့ေလ်ာ့အားနည္းျပီမလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ မေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းမွန္သမွ်သာ လုပ္ျဖစ္တယ္။အဲ့ဒါကုိ 'ပမာဒ' ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းလုိ ့ေခၚတယ္ ။ "ပမာဒ" ေမ့ေလ်ာ့ဆုိတာသတိမရွိတာ၊ မရွိတာဆုိတာ ကင္းေနတာ၊ကင္းဆုိတာဟာလည္း ဟာလာဟင္းလင္းကြင္းျပင္ျဖစ္ေနတာ။ကြင္းျပင္ဆုိတာကလည္းအမုိးအကာ အရံမရွိတာ၊အကာအရံမရွိယင္လည္း မလုံျခဳံဘူး။မလုံျခဳံတဲ့ေနရာေနမိရင္ မုိးေရ မုိးေပါက္ မွတ္ ျခင္ယင္ေျမြ ကင္းေခြးၾကက္ငွက္စတဲ့ သဘာဝအႏၱရာယ္မ်ဳိးစုံအလြယ္တကူ ဝင္ေရာက္လာျပီး ဖ်က္ဆီးခံရရင္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာနဲ ့ပ်က္စီးရတယ္။လူဆုိး သူခုိး ဓာျပစတဲ့ ဝန္းက်င္အႏၱရာယ္ေၾကာင့္လည္း ပ်က္စီးၾကရပါတယ္ ။

အရွက္လုံျခဳံမွု အသက္လုံျခဳံမွု က်မၼာေရးလုံျခဳံမွု ပစၥည္းလုံျခဳံမွု မိသားစုလုံျခဳံမွု ဘာမွ်လုံျခဳံမွု မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေတြက ဗဟိႏၵ ေခၚတဲ့ အျပင္ပုိင္း သုံးသပ္ျပတာပါ ။သတိဆုိတဲ့ အကာအရံ မရွိရင္ အဇၥ်တၱ ေခၚတဲ့ အတြင္းစိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာမွာလည္း ထုိ ့အတူပါပဲ ။စိတ္ရဲ့ အကာအရံ  တံခါး အေစာင့္အေရွာက္ဆုိတာ သတိကုိေျပာတာပါ၊စိတ္မွာသတိဆုိတဲ့ အကာအရံ အေစာင္အေရွာက္မရွိ ရင္ ကိေလသာဆုိတဲ့မုိးေရ မုိးေပါက္၊သူခုိး ဓားျပလူဆုိးေတြ ဝင္ေရာက္လာျပီး မိမိရဲ့ မေကာင္းစိတ္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီး၍ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြက ေနရာယူျပီးအုပ္စုိးလႊမ္းမုိးသြားတယ္ ။ စိတ္မွာ ကိေလသာေတြင္ဝင္လာရင္ မေအးခ်မ္းေတာ့ဘူးပူေလာင္လာတယ္၊ဆင္းရဲ့လာတယ္၊ မျဖဴစင္ဘဲ ညစ္ႏြမ္းသြားတယ္ ။ "စိတၱ သံကိေလသ သတၱာ သံကိလိႆႏၱိ" စိတ္ေတြ ပူေလာင္ညစ္ႏြမ္းရင္ သတၱဝါေတြလည္း ပူေလာင္ညစ္ႏြမ္း သြားတယ္ဆုိ တဲ့ ဘုရားရွင္စကားနဲ ့လည္း မွန္ေနတယ္ ။သတၱဝါေတြ ကုိယ္စိတ္ ပူေလာင္ ညစ္ႏြမ္း ပင္ပန္း ဆင္းရဲေနရင္ ကုသုိလ္ကုိ သတိမရေတာ့ဘဲ ေမ့ေလ်ာ့ျပီးအကုသုိလ္ေတြသာ ျပဳလုပ္ျပီး အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္ ။အဲ့ဒါကုိပဲ "ပမာဒ" ေမ့ေလ်ာ့တယ္ ကုသုိလ္ေတြ ေမ့ေနတယ္၊အကုသုိလ္ေတြျဖစ္တယ္လုိ ့ဆုိပါတယ္။

တစ္ခ်ဳိ ့ကေျပာၾကတယ္ တပည့္ေတာ္တုိ ့သတ္သတ္ ခုိးမွု ကာေမသုလည္း ကင္းရွင္းတယ္ လိမ္ညာျခင္း ေသာက္စားျခင္းလည္းမလုပ္ဘူး ။မွန္ကန္မွ်တစြာ နဲ ့ စီးပြားရွာတယ္  အမ်ားအေပၚေမတၱာထားတယ္ အယူမွန္တယ္ဘုရားတဲ့ ။တုိတုိေျပာရရင္ ဒုစရုိက္(၁၀)ပါးကင္းတယ္။စြမ္းနုိင္သမွ်ကူညီတယ္ ။ေထာက္ပံ့တယ္(ဒါန)ငါးပါးသီလ(သီလ)ျမဲတယ္။ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မ်ား" ပမာဒ" ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကင္းတယ္ မဟုတ္လားတဲ့ ။မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာ " ေကာင္းမွုကုိပင္ မလုိစအား၊ သားမယားနွင့္ ေပ်ာ္ပါေလ့က်က္၊ ေဆာင္းတြင္းၾကက္သုိ ့ နံနက္ညေန၊ျမဲမေသြလွ်င္ အေသနီးစြာ၊တစ္သက္လွ်ာမွ် ေပ်ာ္ရာမွီလ်က္ ခဏတြက္ကုိ တမက္တေမာ၊ေမ့ေလ်ာ့ေပ်ာ္၏ "။လုိ ့ဆုံးမထားတာကုိ သြားသတိရမိတယ္။ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ေရပြတ္ပမာ ခဏတာအသက္ရွင္ရတာကုိ  မေသေတာ့ဘူထင္ျပီး ေသျခင္းတရားေမ့ျပီး သားမယားေတြနဲ ့ေပ်ာ္ေနတာလည္း "ပမာဒ" ေမ့ေလ်ာ့ေန တယ္လုိ ့ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ကုိယ့္ဇနီးႏွင့္ အတူေနတာ (ယဥ္ေေက်းေအာင္ သုံးႏွ ုံးထား၏)ကာေမသုမိစၦာရာ သီလမပ်က္စီးေပမယ့္ အျဗဟၼစာရီ ေခၚတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား မ်ား မျမတ္နုိးတဲ့ အမွုကုိ  မိမိက ျမတ္နုိးေနတာလည္း" ပမာဒ" ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ေနာက္ျပီး ပမာဒ- ေမ့ေလ်ာ့မွုေတြ ျဖစ္ေစနုိင္တဲ့ အဂၤါေတြထဲမွာ ကာမဂုဏ္အာရုံေတြမွာ ခံစားေနတာလည္း အဓိက ပါဝင္ေနတာ စာေပမွာေတြ ့ရတယ္ ။

ကာမဂုဏ္အာရုံလုိ ့ေျပာလုိက္ရင္ အမ်ားစုက တစ္မ်ဳိးထင္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး ။အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္ ကာမဂုဏ္၌ ကာမ က ဝတၳဳကာမ၊ ကိေလသာကာမဆုိ ျပီးႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္ ။ရူပါရုံအဆင္း သဒၵါရုံ အသံစတဲ့အာရုံငါးပါးက ဝတၳဳကာမလုိ ့ေခၚတယ္။ေလာဘ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသသာဆယ္ပါးက ကိေလသာကာမလုိ ့ေခၚတယ္ ။ ရူပါရုံ အဆင္းမွာ ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာဆယ္ပါးျဖစ္နုိင္သလုိ ့ က်န္တဲ့ အသံ အနံ ့၊အရသာ အေတြ အထိ အာရုံေတြမွာလည္း၊ ကိေလသာဆယ္ပါးလုံးျဖစ္နုိင္ပါတယ္ ။စာက်ယ္မွာစုိး၍  ဆယ္ပါးလုံးမရွင္ျပေတာ့ပါ ။ရူပါရုံစည္မွာ ေလာဘကိေလသာျဖစ္၍ ပမာဒ-ေမ့ေလ်ာ့ပုံကုိလည္း နမူနာသာဓကေလးေတြ ထုပ္ျပပါမယ္ ။

ဥပမာ-ဥမၼႏၱီအလွကုိျမင္၍ အရူးကဲ့သုိ ့ျဖစ္ရတဲ့ သိဝိမင္း၊ သီရိမာရဲ့အဆင္းကုိျမင္၍ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ ဘာမွ်လည္းမလုပ္ ဆြမ္းလည္းမစားေတာ့ဘဲ အိပ္ရာေပၚေခြျပီး အိပ္ေနတဲ့ရဟန္းငယ္။ဆြမ္းခံကုိယ္ေတာေလးျမင္မိ၍ မရရင္ေသပါ့မယ္၊ မရလုိ ့ေသသြားတဲ့ သီဟုိဠ္က အမ်ဳိးသမီးငယ္ စတာေတြဟာ အဆင္းရူပါရုံကုိ အေၾကာင္ျပဳ၍ ေလာဘျဖစ္ျပီး ပမာဒ-ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းပဲ။ဘုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္း ဥေဒါင္းမရဲ့ တြန္သံၾကားရ၍ ညြတ္ကြင္းမိျခင္း  ေမာင္ေတာ္ျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ့ပါလုိ ့ မွာလုိက္တဲ့ ဇနပဒကလ်ာဏီရဲ့ အသံကုိ ၾကားေနရ၍ တရားအားထုပ္လုိ ့မရတဲ့ ညီေတာ္နႏၵ စတာေတြကလည္း  အသံသဒၵါရုံကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ေလာဘတဏွာျဖစ္၍ ပမာဒ-ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းျဖစ္တယ္ ။ အသားကင္မပါရင္မစားနုိင္၍ တစ္စတစ္စနဲ ့ လူရဲ့အသားကုိပါ မစားဘဲ မေနနုိင္လုိ ့ မင္းအျဖစ္မွ ျဖဳတ္ခ်ျပီး ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးခံလုိက္ရတဲ့ ေပါဒိသာဒမင္းဟာ အရသာကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍  ရသာတဏွာျဖစ္လုိ ့ ပမာဒ-ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းပဲ။ ဒီေခတ္မွာ ႏြား ဝက္ ဆိတ္ ၾကက္ ငါး ပုစြန္ စတဲ့သတၱဝါမ်ားရဲ့ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္ေနရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ေဗာဌဗၺာရုံ ကုိယ္အေတြ ့အထိေၾကာင့္ ကိေလသာျဖစ္လုိ ့ပမာဒ-ေမ့ေလ်ာ့ပုံကေတာ့ ယခုေခတ္ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြ အိမ္ကမခြာနုိင္ဘဲ တရားအားမထုပ္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ကမၻာကုိမဆုိထားဘိ ယခု သာသနာထြန္းကားရာ ထြန္းကားဆုံး ျမန္မာျပည္မွာ လူဦးေရ သန္း(၅၀)ေက်ာ္ခန္ ့ရွိပါတယ္ ။

ဗုဒၶဘာသာခံယူသူက (၄၅)သန္းခန္ ့ရွိမယ္ထင္တယ္ ။အဲ့ဒီ (၄၅)သန္းထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မွာ အထြတ္ျမတ္ဆုံးအက်င့္ ျဖစ္တဲ့ သတိပဌာန္တရားကုိ ရက္ရွည္ လမ်ားစြာ မိမိကုိယ္ကုိ အားရေက်နပ္ေလာက္တဲ့အထိ အားထုပ္ဖူးသူ ဦးေရမည္မွ်ရွိျပီလဲလုိ ့ ဦးဇင္းက စျပီး ကုိယ့္ကုိျပန္၍ ေမးသင့္ပါတယ္ ။ဦးဇင္းထင္တယ္ (၄၅)သန္းေလာက္မွာ (၁၀)သန္းခန္ ့သာ (ဒါကခန္ ့မွန္းတာပါ)။ဒီထက္နည္းဖုိ ့က ပုိေသခ်ာပါတယ္ ။တရားကုိရက္ရွည္လမ်ားစြာ အားထုပ္ၾကဖူးမည္လုိ ့ထင္မိပါတယ္ ။ဒါဟာဘာျဖစ္လုိ ့လည္းလုိ ့ေမးရင္ အာရုံငါးပါးကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ေလာဘ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြျဖစ္ေနၾက၍ ပမာဒ-ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္လုိ ့ ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းတုိ ့တစ္ေတြ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ ပမာဒ ကုိ မေမ့မေလ်ာ့ အျမဲသတိရွိတဲ့ အပၸမာဒ ျဖင့္ အစားထုိးျပီးတရားေတြအားထုပ္နုိင္ၾကပါေစ.....။

                                                          ေစတနာျဖင့္--ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ျမဲၾကပါေစ.ေရႊျဖဴးေလး