အရွင္သမိဒၶိႏွင့္ မာနတ္အၾကံ

 ျမတ္စြာဘုရားသည္ အခါတစ္ပါး၌ သကၠတိုင္း ေက်ာက္တံတိုင္းအကာအရံရွိေသာ ေက်ာင္း၌့ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ၌ အသွ်င္သမိဒၶိသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ မနီးမေဝး၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏၊ ထိုအခါ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းေနေသာ အရွင္သမိဒၶိအား- ''အၾကင္ငါ၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္၏၊ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူ၏၊ ငါ့အား အရေတာ္ေလစြတကား၊ ငါသည္ ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား။ ဤသို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းျပဳရေသာ ငါ့အား အရေတာ္ေလစြတကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား။ ငါ၏ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔သည္ သီလရွိကုန္၏၊ ေကာင္းေသာ သေဘာရွိကုန္၏၊ ငါ့အား အရေတာ္ေလစြတကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား''ဟု စိတ္အၾကံ ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ယုတ္မာေသာ မာရ္နတ္သည္ အရွင္သမိဒၶိ၏ စိတ္အၾကံကို မိမိစိတ္ျဖင့္ သိ၍ အရွင္သမိဒၶိ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ အရွင္သမိဒၶိ၏ မနီးမေဝး၌ ေျမၿပိဳသကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံႀကီးကို ျပဳ၏။

ထိုအခါ၌ အရွင္သမိဒၶိသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ - ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ မနီးမေဝးေသာအရပ္၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သို႔ ကပ္၍ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းေနေသာ အကြၽႏု္ပ္အား- 'အၾကင္ငါ၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူး ကို ခံေတာ္မူထိုက္၏၊ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူ၏၊ ငါ့အား အရေတာ္စြ တကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား၊၊ ဤသို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ သာသနာ ေတာ္၌ ရဟန္းျပဳရေသာ ငါ့အား အရေတာ္စြတကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား။ ငါ၏ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔သည္ သီလရွိကုန္၏၊ ေကာင္းေသာ သေဘာရွိကုန္၏၊ ငါ့အား အရေတာ္စြတကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား'ဟု စိတ္အၾကံ ျဖစ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုအကြၽႏု္ပ္အနီး၌ ေျမၿပိဳ သကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရွိေသာ အသံႀကီးသည္ ျဖစ္ပါသည္''ဟု ေလွ်ာက္၏။

သမိဒၶိ ဤသည္ကား ေျမၿပိဳသည္ မဟုတ္၊ ဤသည္ကား ယုတ္မာေသာ မာရ္နတ္တည္း၊ သင္၏ ပညာမ်က္စိကို ဖ်က္ဆီးျခင္းငွါ လာ၏၊ သမိဒၶိ သင္သည္ သြားေလ၊ ထိုအရပ္၌ပင္လွ်င္ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနေလာ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊ ''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ''ဟု အရွင္သမိဒၶိသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝန္ခံ၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ အ႐ိုအေသ ျပဳ၍ ဖဲသြားေလ၏၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း အရွင္သမိဒၶိသည္ ထိုအရပ္၌ ပင္လွ်င္ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ေန၏၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္သည္ ျဖစ္၍ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းေနေသာ အရွင္သမိဒၶိအား''အၾကင္ငါ၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္၏၊ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူ၏၊ ငါ့အား အရေတာ္ေလစြတကား၊ ငါသည္ ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား။ ဤသို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းျပဳရေသာ ငါ့အား အရေတာ္ေလစြတကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား။ ငါ၏ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔သည္ သီလရွိကုန္၏၊ ေကာင္းေသာ သေဘာရွိကုန္၏၊ ငါ့အား အရေတာ္ေလစြတကား၊ ငါ့အား ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကား''ဟု စိတ္အၾကံ ျဖစ္၏။ထုိအခါ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ယုတ္မာေသာ မာရ္နတ္သည္ အရွင္သမိဒၶိ၏ စိတ္အၾကံကို မိမိ စိတ္ျဖင့္ သိ၍ အရွင္သမိဒၶိ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ အရွင္သမိဒၶိ၏ မနီးမေဝး၌ ေျမၿပိဳသကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံႀကီးကို ျပဳ၏။။ ေျမၿပိဳသကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံႀကီး ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ အရွင္သမိဒၶိသည္ ယုတ္မာ ေသာ မာရ္နတ္ကို ဂါထာျဖင့္ ရြတ္ဆို၏-

''ငါသည္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ သဒၶါတရားျဖင့္ ဝင္ေရာက္ (ရဟန္းျပဳ)၏။ ငါသည္ သတိကိုလည္းေကာင္း၊ ပညာကိုလည္းေကာင္း သိအပ္၏။ စိတ္ကိုလည္းေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္အပ္၏၊ (ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသာ) ႐ုပ္အဆင္းတို႔ကို အလိုရွိတိုင္း ျပဳေလာ့၊ ငါ့ကို တုန္လႈပ္ေစႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္''ဟု ရြတ္ဆို၏။

ထိုအခါ၌ ယုတ္မာေသာ မာရ္နတ္သည္ ''သမိဒၶိရဟန္းသည္ ငါ့ကို သိ၏''ဟု ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုး မသာျခင္း ရွိသည္ ျဖစ္၍ ထိုအရပ္၌ပင္လွ်င္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏။

                                                                                                                                                        (သံယုတၱနိကာယ္.မာရသံယုတ္ သမိဒၶိသုတ္)