သစၥာရွာဖို႔ ျမင္းစီးသူ အပုိင္း(၁)

အခန္း (၁)

ျဖစ္ေတာ္စဥ္

ၿငိမ္ေတာ့ က႑က၊ ၿငိမ္ ... ၊

ျမင္းသည္ေတာ္ စီးဖူးသမွ် အေဝးဆုံးခရီး၊

ငါ့ကို ခုပဲ သယ္ေတာ့ ...... ။

ဒီည

သစၥာရွာဖို႔၊ ငါျမင္းစီးမယ္ .... ။

သမိုင္းဝင္ထင္ရွားေသာ ပညာရွင္မ်ား၏ဒႆနကို မိတ္ဆက္ရာတြင္ သူ႔ဘဝကိုဖြင့္ျပလိုက္ျခင္းက အထိေရာက္ဆုံးျဖစ္ဖြယ္ရွိပါသည္။ အေၾကာင္းမူ သူ႔ဘဝ၏အျဖစ္သနစ္မ်ားမွာ သူ႔ဒႆနႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶကို မိတ္ဆက္ရာတြင္လည္း ဗုဒၶ၏ ျဖစ္ေတာ္စဥ္မွ အစျပဳသည္က ပို၍ အဆင္ေျပလိမ့္မည္ထင္သည္။

ခက္ေနသည္မွာ ဗုဒၶ၏လူပုဂၢိဳလ္ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနႏွင့္ တိတိပပသိခြင့္မရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္က အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့သူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ “ေယ႐ႈ”ထက္ ႏွစ္ေပါင္း၅၀၀ ေက်ာ္ အသက္ႀကီးသည္။ သူ႔အေၾကာင္းတစ္ပိုင္းတစ္စ သိရသည္မွာ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားမွျဖစ္သည္။ ဤက်မ္းစာမ်ားမွာလည္း အဓိကအေနႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒကိုသာ ဖြင့္ဆိုျခင္းျဖစ္ရာ ဗုဒၶအေၾကာင္းကို အလ်ဥ္းသင့္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပၾကသည္က မ်ားသည္။ ထို႔ထက္ က်မ္းစာပါဗုဒၶဝင္မွာ သမိုင္းအေထာက္အထားႏွင့္ ညႇိမရသည္မ်ားလည္း ရွိသေလာက္ ရွိေနေသးသည္။

ဤသို႔ဆိုသည္ႏွင့္ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို အျပစ္တင္ေနသည္ဟု မယူဆေစလိုပါ။ ဗုဒၶက်မ္းစာသာမဟုတ္၊ အျခားဘာသာေရး က်မ္းစာမ်ားသည္လည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သမၼာက်မ္းစာေဟာင္းမွ “ေမာေရွ”၏ ဇာတ္လမ္းသည္လည္းေကာင္း၊ က်မ္းစာသစ္မွ ေယ႐ႈ၏ျဖစ္ေတာ္စဥ္သည္လည္းေကာင္း၊ သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ တိတိက်က် ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔၏ ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို မွန္းဆႏိုင္ရုံမွ်သာ ရွိပါသည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ ဤမွ် သိခြင့္ရျခင္းသည္ပင္ စာေရးသူတို႔ အတြက္ ေက်းဇူးမ်ားလွျပီဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ 

မင္းပ်ိဳမင္းလြင္ဘဝ

ပထမဆုံး “ဗုဒၶ”ဆိုေသာေဝါဟာရမွ စတင္အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မည္။ “ဗုဒၶ”ဆိုသည္မွာ ဉာဏ္အလင္းရသူ (Enlightened)၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္အာရုံ ႏိုးၾကားေနသူ (Mentally awakened) ဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။ (ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္က “အမွန္တရားေလးပါးကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိျမင္ေသာ အျမတ္ဆုံး ပုဂၢိဳလ္”ဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္သည္။)

စင္စစ္ ဗုဒၶဆိုသည္မွာ သူ၏ လူပုဂၢိဳလ္အမည္မဟုတ္ပါ။ ေယ႐ႈကို ခရစ္ေခၚသလိုမ်ိဳး ဘဲြ႔အမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶ၏မ်ိဳးရိုးအမည္မွာ ေဂါတမျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္ပိုင္အမည္မွာ သိဒၶတၳ ျဖစ္ပါသည္။ ေဂါတမ သိဒၶတၳကို သူ႔ေခတ္၏ အဆင့္ျမင့္အသိုင္းအဝန္းမွ ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ သူ႔ဖခင္မွာ “သာကိယ” မ်ိဳးႏြယ္စု၏အႀကီးအကဲ ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္ အိႏၵိယ-နီေပါနယ္စပ္ ကပိလဝတၳဳေဒသကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသူျဖစ္ရာ “ဘုရင္”ဟု ေခၚႏိုင္ေသာ္လည္း ဧကရာဇ္မင္း သေဘာထိ မေရာက္ပါ။ ကပိလဝတၳဳႏွင့္ မနီးမေဝးမွာပင္ မ်ိဳးႏြယ္စု အေျမာက္အျမားရွိေနပါသည္။ သိဒၶတၳ၏မယ္ေတာ္ “မဟာမာယာ”သည္လည္း ေကာလိယမ်ိဳးႏြယ္စု အႀကီးအကဲ၏ သမီးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခတ္က သူတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းကို “ခတၱိယ”ဟု ေခၚၾကသည္။

ဤေနရာတြင္ ေရွးေဟာင္း အိႏၵိယ၏ လူမႈဖဲြ႔စည္းပုံကို အက်ဥ္းမွ် မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ လိုပါလိမ့္မည္။ ပုဏၰားမ်ိဳး(ျဗာဟၼဏ)၊ မင္းမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ စစ္သားမ်ိဳး (ခတၱိယ)၊ ကုန္သည္မ်ိဳး(ဝႆ)ႏွင့္ ဆင္းရဲသားမ်ိဳး (သုဒၶ)ဟူ၍ အမ်ိဳးေလးပါး ခဲြျခားသတ္မွတ္ထားသည္။ “ဇာတ္ခဲြျခားမႈ”ဟု ေခၚၾကပါသည္။ သိဒၶတၳမွာ ျဗာဟၼဏမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ၊ ခတၱိယမ်ိဳးျဖစ္သည္ကိုက သူ႔အဘိဓမၼာအတြက္ ထူးျခားေသာ ေက်းဇူးျပဳမႈ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းမူ ျဗာဟၼဏတို႔၏ေဝဒက်မ္းက ဖန္ဆင္းရွင္ “ေဂါ့ဒ္”(ျဗဟၼာ)ကို ယုံၾကည္သည္။ ေဂါ့ဒ္၏ဦးေခါင္းမွလာေသာ မိမိတို႔၏ ျဗာဟၼဏမ်ိဳးကိုသာ အျမတ္ဆုံးဟုခံယူၿပီး ဇာတ္ခဲျခားမႈကို ႏွစ္သက္လိုလားသည္။ ဗုဒၶဝါဒမွာ ေဂါ့ဒ္ကို ပယ္ပါသည္။ ဇာတ္ခဲြျခားမႈကုိ ဆန္႔က်င္သည္။

ဤသည္တို႔ကို အသာထား၍ ဗုဒၶ၏ျဖစ္ေတာ္စဥ္ကို ဆက္ပါမည္။ သိဒၶတၳဖြားျမင္ရာအရပ္မွာ သူ၏စံအိမ္ သို႔မဟုတ္ နန္းေတာ္မဟုတ္ပါ။ သူ၏ မိခင္ မဟာမာယာ၏ ကပိလဝတၳဳမွ သူမဇာတိ ေဒဝဒဟသို႔သြားေသာ ခရီးစဥ္အတြင္း လမ္းခုလတ္တြင္ သူ႔ကိုေမြးျခင္းျဖစ္သည္။ က်မ္းစာမ်ား၏အဆိုအရ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ေတာ္ရွိ အင္ၾကင္းပင္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ဖြားျမင္သည္ဟု သိရသည္။ ထိုေခတ္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ သားဦးကို မိဘရပ္ရြာသို႔ ျပန္ေမြးၾကသည့္ ထုံးစံရွိပါလိမ့္မည္။ သိဒၶတၳမွာ မိခင္အရင္း၏ ရင္ခြင္တြင္ ႀကီးျပင္းခြင့္မရခဲ့ပါ။ သူ႔ကိုေမြးၿပီး ၇ရက္အရတြင္ သူ႔မိခင္နတ္ရြာစံခဲ့ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ သူ႔မိခင္၏ ညီမ၊ သူ႔မိေထြးေတာ္ “ပဇာပတိေဂါတမီ”က သူ႔ကို ေမြးျမဴႀကီးျပင္းေစခဲ့ရသည္။

သိဒၶတၳ၏ ပညာေရးမွာ ထိုေခတ္ “ခတၱိယ”တို႔၏ ပညာေရး နယ္ပယ္အတြင္းမွ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါသည္။ စစ္ဆင္ စစ္တက္အတတ္ႏွင့္ ေလးအတတ္တို႔ကို ေကာင္းစြာ သင္ခဲ့ရဟန္ရွိပါသည္။ သိဒၶတၳ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သား အေရာက္တြင္ ညီမဝမ္းကဲြေတာ္သူ “ယေသာ္ဓရာ”ႏွင့္ လက္ဆက္သည္။ ယေသာ္ဓရာမွာ ေဒဝဒဟဘုရင္“သုပၸဗုဒၶ”၏ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး ျဖစ္သည္။ သိဒၶတၳ အိမ္ေထာင္က်ပုံမွာလည္း သူ႔ေခတ္ ထုံးစံႏွင့္ဆိုလွ်င္ အေတာ္ထူးျခားသည္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ ထိုေခတ္က အိမ္ေထာင္ေရးကို ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားက စီစဥ္ေလ့ရွိပါသည္။ က်မ္းစာပါ ဗုဒၶဝင္အလိုအရ ေယာကၡမေလာင္း သုပၸဗုဒၶက သိဒၶတၳကို သူ႔သမီးႏွင့္ သေဘာမတူဟု သိရသည္။ သို႔အတြက္ သိဒၶတၳကိုယ္တိုင္မိမိ၏ဘုန္းလက္ရုံး (အထူးသျဖင့္ေလးအတတ္) ကို ျပ၍ ၾကင္ရာေတာ္ကို
ကိုယ္တိုင္ေရြးခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။

ထြက္ေတာ္မူနန္းကခြာ

သိဒၶတၳ၏ဖခင္မွာ သူ႔သားႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ္ေတာ္ႀကီးဟန္ တူပါသည္။ သူက သူ႔သားကို ဘုန္းေတဇာအေရာင္ျဖာေနသည့္ ႏိုင္ငံေရးလမ္းကို ေလွ်ာက္ေစခ်င္သည္။ သူတို႔ေခတ္၏ အျမင့္ဆုံးအာဏာကိုကိုယ္စားျပဳသည့္ စၾကာဝေတးမင္းအရာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္။ ခက္ေနသည္က သူ႔သား၏ အကဲမရလွေသာ အျပဳအမူမ်ားပင္။ ထက္ျမက္ေသာလူငယ္ပီပီ သိဒၶတၳမွာ လက္ရွိဘဝႏွင့္ လက္ရွိအေနအထားကို ေက်နပ္သာယာေနသူ မဟုတ္။ အမြန္အျမတ္တရား တစ္ခုကို ရွာေဖြဖို႔ အားသန္ေနသူျဖစ္သည္။

သူကိုယ္တိုင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး၍ မရအရယူခဲ့သည့္ ဇနီးသည္ကိုပင္ တစ္ဝက္ပဲ ခ်စ္ေတာ့သလို၊ သားဦးေလးေမြးေတာ့လည္း သူ႔မွာ ေပ်ာ္ရေကာင္းမွန္း မသိ။ ေခါင္းတခါခါႏွင့္ ညီးညီးညဴညဴ ဆိုလိုက္ေသးသည္။ “သြားၿပီ၊ လကို ရာဟုဖမ္းသလို ငါေလွ်ာက္မယ့္လမ္းကို ပိတ္မယ့္သူ လာျပီ ... ”။ ဤစိတ္ႏွင့္ပင္ သူ႔သားကို ရာဟုလာဟု သူကိုယ္တိုင္ အမည္ေပးခဲ့သည္။

သို႔ျဖင့္ ဖခင္ႀကီးမွာ သူ႔သားသိဒၶတၳကို နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ဆဲြေဆာင္ရေတာ့သည္။ ကာမဂုဏ္အာရုံမ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ဘဝကို ယစ္မူးေစသည္။ ဘဝ၏အနိ႒ာရုံမ်ားကို မျမင္ မၾကားရေလေအာင္ အထပ္ထပ္ တံတိုင္းကာသည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ သူ႔ႀကိဳးစားမႈမ်ား မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ ထက္ျမက္သြက္လက္လွေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အရွိတရားကို မည္သို႔မွ် လွည့္ျဖားဖုံးကြယ္၍ မရႏိုင္သလို၊ ခါးသီးသည့္ အမွန္ကို သိဒၶတၳတစ္ေယာက္ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့သည္။

သူေတြ႔ရွိခဲ့ရာ လူ႔ဘဝ၏ အစစ္အမွန္တရားကို သေကၤတေလးပါးျဖင့္ ေဖာ္ျပႏုိင္ပါသည္။ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားက နိမိတ္ႀကီးေလးပါးဟု ညႊန္းၾကသည္။ ဤသည္တို႔မွာ -

(၁)  ဇရာခ်ဥ္း၍ အိုမင္းခ်ည့္နဲ႔ေနသူတစ္ေယာက္ (သူအို)
(၂)   ေရာဂါေဝဒနာ ဖိစီး၍ ေသရာေညာင္ေစာင္းတြင္ လဲေလ်ာင္းေနသူ တစ္ေယာက္ (သူနာ)
(၃)   သုသာန္တစျပင္တြင္ စြန္႔ပစ္ခံထားရေသာ ပုပ္ပြေနသည့္ အေလာင္းေကာင္တစ္ခု (သူေသ)
(၄)   တည္ၿငိမ္ေသာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းေပၚမွ သူေတာ္စင္တစ္ဦး (ရဟန္း)

ဤသေကၤတေလးပါးကိုသာ နက္နက္႐ႈိင္းရႈိင္းသေဘာေပါက္လွ်င္ ေနာင္ဗုဒၶေဟာၾကားမည့္ တရားေတာ္၏အေျခခံကို ေကာင္းေကာင္း ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္စရာရွိပါသည္။ ပထမသေကၤတ သုံးပါးမွာ ဘဝကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းတို႔၏ တည္ရာ မွီရာျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံး သေကၤတက ဘဝကိုေက်ာ္သြားသည္။ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းကင္းရာ လြတ္ေျမာက္ေရး လမ္းစျဖစ္သည္။ ဤသေဘာမ်ားကို ရိပ္မိ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ သိဒၶတၳအေနႏွင့္ မင္းပ်ိဳ မင္းလြင္ဘဝတြင္ တာရွည္ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ တစ္ခုေသာညတြင္ ဇနီးသည္ႏွင့္ သားငယ္ကို ေနာက္ဆုံးအၾကည့္ျဖင့္ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ၿပီး သစၥာရွာဖို႔ ျမင္းစီးထြက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

ထိုစဥ္က သိဒၶတၳမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ပိုင္းျခားေဝဖန္တတ္ေသာ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္ အရြယ္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သို႔အတြက္ တဒဂၤစိတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ေတာထြက္ျခင္း မဟုတ္တန္ရာ။ ထိုစဥ္က သိဒၶတၳတြင္ ဇနီး သားႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္စရာ အနာဂတ္တစ္ခု ေကာင္းေကာင္းရွိပါသည္။ ဤအေျခမွ ေတာထြက္ခဲ့ျခင္းမွာ ေတာ္ရုံ ပိုင္းျဖတ္မႈႏွင့္ မဟုတ္တန္ရာ။ ထိုစဥ္က အိႏၵိယမွာ ေတာထြက္၍ တရားရွာသူေတြ မ်ားလွေသာ္လည္း သိဒၶတၳမွာ အမ်ားေယာင္၍ လိုက္ေယာင္သူ မဟုတ္ပါ။ ဤအခ်က္ကို သူ၏ သစၥာရွာပုံေတာ္ခရီးက အခိုင္အမာ ေဖာ္ျပလ်က္ရွိပါသည္။

ေက်ာ္ဝင္း၏(သစၥာရွာဖုိ ့ျမင္းစီးသူ စာအုပ္) ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပပါမည္။