နတ္သားေလွ်ာက္တဲ့ေကာင္းမွ ု ့ေတာ္

ေ႐ွးငယ္စဥ္အခါက ကုသိုလ္၌ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့၍ ေနာင္ၾကီးျပင္းေသာအခါ၌ မေမ့ေလ်ာ့ေသာသူသည္ တိမ္တိုက္မွလြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ ဤေလာကကို မဂ္ဉာဏ္ေရာင္ျဖင့္ ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစ၏။

မိမိျပဳခဲ့ေသာမေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံကို အရဟတၱမဂ္ကုသိုလ္ျဖင့္ ဖံုးအုပ္သူသည္ တိမ္တိုက္မွလြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ ဤေလာကကို အရဟတၱဉာဏ္ေရာင္ျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေစ၏။(ဓမၼပဒ)

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ေျပာေဟာ၍ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ မ်ားစြာကုန္ေသာနတ္သားတို႔သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအထံ သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ရပ္တည္ကုန္၏၊ တစ္ခုေသာေနရာ ၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာကို ေလွ်ာက္၏-

''ဝန္တိုမႈ 'မေစၧရ'ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့မႈ 'ပမာဒ'ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အလွဴကို မေပးလွဴ။ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိေသာ (ေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးကို) သိေသာ ပညာရွိသည္ ေပးလွဴသင့္လွေပ၏''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ထိုအခါ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကို ေလွ်ာက္၏-

''ဝန္တိုမႈ 'မေစၧရ' ရွိသူသည္ အၾကင္ (ဆင္းရဲငတ္ျပတ္မြဲေတမည့္) ေဘးမွ ေၾကာက္ သည္ျဖစ္၍ မေပးလွဴ၊ မေပးလွဴေသာေၾကာင့္ ထို (ဆင္းရဲငတ္ျပတ္မြဲေတသည့္) ေဘး သည္ ထိုသူမိုက္ကို ေတြ႕ထိ၏၊ ဝန္တိုမႈ ရွိသူသည္ အၾကင္ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈမွ ေၾကာက္၏၊ ထိုမိမိေၾကာက္ေသာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈသည္ ဤပစၥဳပၸန္ေလာက၌လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ေလာက၌လည္းေကာင္း ထိုသူမိုက္ကိုပင္ ေတြ႕ထိ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ဝန္တိုမႈ 'မေစၧရ'ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ (ဝန္တိုမႈ) အညစ္အေၾကးကို ႏွိမ္နင္းသည္ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴရာ၏။ (မွန္၏)၊ ေကာင္းမႈတို႔သည္ တမလြန္ ေလာက၌ သတၱဝါတို႔၏ တည္ရာ ျဖစ္ကုန္၏''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ထိုအခါ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကို ေလွ်ာက္၏-

''ခရီးသြားကုန္ေသာ သူတို႔သည္ ခရီးသြားေဖာ္ခ်င္းတို႔အား အနည္းငယ္မွ် (ရိကၡာ) ၌ေသာ္လည္း ခြဲျခမ္းေဝဖန္၍ ေပးကုန္သကဲ့သို႔ ထို႔အတူ အၾကင္သံသရာ ခရီးသြားတို႔သည္ သံသရာခရီးသြားေဖာ္ခ်င္းတို႔အား အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေပးလွဴ ဖြယ္၌ ခြဲျခမ္းေဝဖန္၍ ေပးလွဴကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ ေသသူတို႔တြင္ မေသသူတို႔ မည္ကုန္၏၊ ဤသေဘာတရားသည္ ေရွးထံုးစဥ္လာ ျဖစ္၏။

အခ်ဳိ႕သူတို႔သည္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေပးလွဴဖြယ္၌ေသာ္လည္း ခြဲျခမ္းေဝဖန္၍ ေပးလွဴကုန္၏၊ ဥစၥာမ်ားစြာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ခြဲျခမ္းေဝဖန္၍ မေပးလွဴ ကုန္၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေပးလွဴဖြယ္၌ ခြဲျခမ္းေဝဖန္၍ လွဴအပ္ေသာ အလွဴကို အလွဴတစ္ေထာင္ႏွင့္ အညီအမွ် ႏႈိင္းယွဥ္အပ္၏''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ထိုအခါ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကို ေလွ်ာက္၏-

''ေပးလွဴႏိုင္ခဲသည္ကို ေပးလွဴသူတို႔၏ ေပးလွဴမႈမ်ဳိးကိုလည္းေကာင္း၊ ျပဳလုပ္ ႏိုင္ခဲေသာ ေကာင္းမႈကံကို ျပဳလုပ္သူတို႔၏

ျပဳလုပ္မႈမ်ဳိးကိုလည္းေကာင္း သူေတာ္ မဟုတ္ သူယုတ္တို႔သည္ အတုလိုက္၍ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကကုန္။ (မွန္၏)၊ သူေတာ္ ေကာင္းတို႔၏ တရားသည္ အတုလိုက္ရန္ ခဲယဥ္း၏။

ထို႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏လည္းေကာင္း၊ သူယုတ္မာတို႔၏လည္းေကာင္း ဤလူ႕ျပည္မွ လားရာ (ဂတိ) သည္ ကြဲျပား၏၊ သူေတာ္မဟုတ္ သူယုတ္မာတို႔သည္ ငရဲသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ နတ္ျပည္သို႔ လားရကုန္၏''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ထိုအခါ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ''ျမတ္စြာဘုရား အဘယ္သူ၏ စကားသည္ ေကာင္းစြာ ဆိုအပ္သည္ မည္ပါသနည္း''ဟုျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏၊ သင္ နတ္သား အားလံုးတို႔၏ စကားသည္ အေၾကာင္း (ပရိယာယ္) အားျဖင့္ ေကာင္းစြာ ဆိုအပ္၏၊ ထို႔ျပင္ ငါ၏ စကား ကိုလည္း နာၾကကုန္ေလာ့-

အၾကင္သူသည္ သားမယားကိုလည္း လုပ္ေကြၽးေမြးျမဴ၍ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေပးလွဴဖြယ္၌ေသာ္လည္း (ခြဲျခမ္းေဝဖန္ကာ) ေပးလွဴလ်က္ (ကုသိုလ္ကမၼပထ) တရားကို က်င့္၏၊ တံျမက္လွည္း ပစၥည္းျဖင့္ ေပးလွဴမႈ (သမုၪၨကအလွဴ)၁ ကိုလည္း ျပဳက်င့္ေပးလွဴ၏၊ အသျပာတစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္မႈ ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေယာက်္ား တစ္သိန္းတို႔၏ ဆယ္ကုေဋေသာ အလွဴတို႔သည္ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ သမုၪၨက (အလွဴ)၏ အစိတ္တစ္ရာ စိတ္၍ တစ္စိတ္ေသာ အဖို႔မွ်ကိုလည္း မမီႏိုင္ကုန္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ထိုအခါ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဂါထာျဖင့္ ေလွ်ာက္၏-

''ျမတ္သည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ ျပန္႔ေျပာေသာ ဤပူေဇာ္မႈ (အလွဴ) သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင့္ေသာအားျဖင့္ လွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ တန္ဖိုးကို မမီသနည္း၊ အသျပာတစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္မႈ ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေယာက်္ားတစ္သိန္းတို႔၏ ဆယ္ ကုေဋေသာ အလွဴတို႔သည္ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ သမုၪၨက (အလွဴ)၏ အစိတ္တစ္ရာ စိတ္၍ တစ္စိတ္ေသာ အဖို႔မွ်ကိုလည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ မမီႏိုင္ကုန္သနည္း''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔သည္ မသင့္ေသာ ကံသံုးပါး၌ တည္ကုန္လ်က္ ေထာင္းထု ပုတ္ခတ္ သတ္ျဖတ္၍လည္းေကာင္း၊ ပူေဆြးေစ၍လည္းေကာင္း ေပးလွဴကုန္၏။ ထို အလွဴသည္ မ်က္ရည္ျပည့္ေသာ မ်က္ႏွာရွိသည္ျဖစ္၍ ဒဏ္ႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ေသာ အေၾကာင္းအားျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ တန္ဖိုးကို မမီႏိုင္၊ ဤသို႔ အသျပာတစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္မႈရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေယာက်္ားတစ္သိန္းတို႔၏ ဆယ္ကုေဋေသာ အလွဴတို႔သည္ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ သမုၪၨက (အလွဴ)၏ အစိတ္ တစ္ရာ စိတ္၍ တစ္စိတ္ေသာ အဖို႔မွ်ကိုလည္း မမီႏိုင္ကုန္''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ေကာက္နယ္တလင္းစသည္ကို သုတ္သင္မႈ ေကာက္႐ိုးကို ထု႐ိုက္နင္းနယ္မႈ စသည္ျဖင့္ ရေသာပစၥည္းကို ေပးလွဴမႈမ်ဳိးသည္ သမုၪၨကအလွဴ မည္၏။ (အ႒ကထာ)

သံယုတၱနိကာယ္သဂါထာဝဂၢသံယုတ္(မစၦရိသုတ္)ေတာ္လာအတုိင္းျဖစ္ပါသည္။