Tuesday, May 24, 2011

သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္

၁။သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ရျခင္းသည္ေကာင္း၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ရျခင္းသည္ အခါခပ္သိမ္း ခ်မ္းသာ၏၊ လူမိုက္တို႔ကို မေတြ႔မျမင္ရျခင္းသည္ အျမဲပင္ ခ်မ္းသာ၏။
၂။ သူမိုက္ႏွင့္ေပါင္းေဖာ္၍ လွည့္လည္ေသာသူသည္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စိုးရိမ္ရ၏၊ လူမိုက္တို႔ႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္ ရန္သူႏွင့္ အတူေနရသကဲ့သို႔ အခါခပ္သိမ္း ဆင္းရဲရ၏၊ ပညာ႐ွိႏွင့္ အတူတကြေနရျခင္းသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေနထိုင္ရသကဲ့သို႔ ခ်မ္းသာ၏။
၃။ ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ တည္ၾကည္လည္းတည္ၾကည္ေသာ ပညာလည္း႐ွိေသာ အၾကားအျမင္လည္းမ်ားေသာ မဂ္ဖိုလ္ဟူေသာ၀န္ကိုလည္း ေဆာင္ေလ့႐ွိေသာ သီလ ဓုတင္ ျဖဴစင္ေသာ အက်င့္လည္း႐ွိေသာ ျမတ္ေသာ ထိုသို႔ သေဘာ႐ွိေသာ ပညာ႐ွိသူေတာ္ေကာင္းကို လမင္းသည္ နကၡတ္တို႔သြားရာလမ္းခရီးကို ခ်ဥ္းကပ္သကဲ့သို႔ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ရာ၏...ဟုျမတ္စြာဘုရားဓမၼပဒသုခဝဂ္မွာေဟာၾကားထားခဲ့ေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့သည္က.
 ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကေတာ့ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ ေရာက္ေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ကိုသိုလ္လုပ္တိုင္းလဲ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ ရ ရ ပါလို၏ လို႕မပါမျဖစ္ ဆုေတာင္းၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလို ေတာင္းပင္ေတာင္းျငားေသာ္လည္း မဂ္ကဘာလဲ ဖိုလ္က ဘာလဲ နိဗၺာန္က ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာ စာေပေတြ မလိုက္စားရင္ တရားသဘင္ေတြကို စိတ္မ၀င္စားရင္၊ ေနာက္ ဆရာသမားေကာင္းေတြကို မမွီ၀ဲရင္ ဘယ္လိုမွ မွန္းဆလို႕လဲမရ ကိုယ့္ဥာဏ္ထဲမွာလဲ မ႐ွင္းၾကပါဘူး။ မဂ္က တစ္ခုလား နိဗၺာန္က တခုလား စသျဖင့္ ဘယ္လိုမွကိုယ့္အေတြးထဲမေပၚႏိုင္ပါဘူး။ ေတြးၾကရင္ေတာ္ရဲ႕။ သိခ်င္စိတ္နဲ႕ လိုက္ေလ့လာၾကဦးမွာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ဘုရားကန္ေတာ့ခ်ိဳးထဲပါေနလို႕သာ ႐ြတ္လိုက္တာ သိခ်င္စိတ္လဲမေပၚ၊ သိေအာင္က်ိဳးစားရမွန္းလဲမသိ၊ က်ိဳးစားရမွန္းမသိေတာ့လဲ သိေအာင္လဲ မက်ိဳးစားျဖစ္၊ သိေအာင္မက်ိဳးစားေတာ့လဲ မသိ၊ မသိေတာ့လဲ မလြတ္ေျမာက္ေတာ့၊ .. … . .. .. .. .. ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သတိထားမိသေလာက္ေတာ့  ဘုရားေက်ာင္းကန္နားေနတုန္းက ဘုရားအေၾကာင္း တရာအေၾကာင္း ေျပာသူ နားေထာင္သူ သိပ္ေပါေတာ့ ဘုရာတရားအေၾကာင္းသိတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါေသးလားလို႕ ေတြးမိတယ္.. အခုဆို ဘုရားေက်ာင္းကန္နဲ႕       ေ၀းတဲ့တရားသံနဲ႕ေ၀းတဲ့ လူေတာထဲေရာက္လာေတာ့.. ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့သူေတြက ကန္ေတာ့ခ်ိဳးထဲပါလို႕ ႐ြတ္လိုက္တာပဲ ဘာကိုဆိုလိုသလဲမသိ.. သိေအာင္လုပ္ဖို႕လဲ သတိမရ.. မဂ္ခန္းဖိုလ္ခန္းေရာက္ဖို႕ဆို ေ၀းစြ…မဂ္၊ဖိုလ္၊နိဗၺာန္ကိုဘယ္လိုယူဆသလဲဆိုတာမွန္းဆ၍ပင္မရေတာ့… တရားလုပ္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတယ္ေတာ့သိတယ္.. ဘယ္လိုေကာင္းသလဲလို႕ ေမးလိုက္ရင္မေျဖတတ္ၾကေတာ့။ ေကာင္းတာပဲသိတယ္ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းေတာ့မသိ… ေျပာသံၾကားနဲ႕ ေကာင္းလိုက္ၾကတာခ်ည္းပဲ… မဂ္၊ဖိုလ္အေၾကာင္း           ၀ိပႆနာ အေၾကာင္းေျပာရင္ကိုပဲစကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြ ေျပာေနတယ္လို႕ေတာင္ ေျပာတတ္ၾကေသးတယ္… ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ၾကေတာ့မွာလဲ….
အဲဒီလိုျဖစ္ရျခင္းကေတာ့ ဆရာသမားေကာင္းေတြကို မဆည္းကပ္ျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား မနာၾကားရျခင္း တို႕ေၾကာင့္ပါပဲ.. သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႕ေပါင္းမွ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားခြင့္ရၿပီးသူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ လုပ္လုပ္ႏိုင္မယ္..သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ လုပ္မွလဲ သူေတာင္ေကာင္းအျဖစ္သို႕ေရာက္ႏိုင္မယ္… အဲဒီလို ကိုယ္ ကိုယ္တုိင္သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႕အရင္သူေတာ္ေကာင္းကိုေပါင္းသင္းဖို႕ကနံပါတတစ္ျဖစ္လာတယ္…ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို ဆရာေကာင္းသမားေကာင္း႐ွာၾကမလဲ ဆိုတာကလဲ အဓိကျပႆနာျဖစ္လာျပန္တာပဲ… ဆရာသမားေကာင္းမရျပန္ရင္လည္း ရည္မွန္းထားသေလာက္ ခရီးမေပါက္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ဖို႕ပဲ႐ွိပါတယ္..ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဥပမာ. ေနရာေဒသတစ္ခုကို ကုိယ္ကသြားခ်င္တယ္.. လမ္းၫႊန္မယ့္သူကိုသြား႐ွာေတာ့.. လမ္းၫႊန္သူက ေကာင္းေကာင္းမၫႊန္တတ္ရင္ သြားရတဲ့ကိုယ္ကလဲေျဖာင့္ေျဖာင့္ တန္းတန္းနဲ႕ တစိုက္မတ္မတ္နဲ႕မသြားႏိုင္ပဲ.သူေျပာတာဟုတ္မွဟုတ္ပမလား..ဆုိၿပီးလမ္းမွာ ေကာက္ခ်င္းတိုင္းေကာက္ ေကြ႕ခ်င္တိုင္း ေကြ႕ေနမွာ.. အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာကို ျမန္ျမန္နဲ႕ေရာက္ခ်င္ရင္ လမ္းေကာင္းေကာင္းၫႊန္တဲ့သူလိုေနၿပီဆိုတာနည္းနည္းေပၚလာၿပီ။လမ္းၫႊန္တတ္တယ္မၫႊန္တတ္ဘူးဆိုတာကေတာ့ညြန္တဲ့သူအေပၚမွာမူတည္တယ္.. သူက ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုုေတာ့ေရာက္ဖူးတယ္ ဆိုရင္ သူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းအတိုင္းေတာ့ေျပာျပမွာပဲ..ေရာက္ေတာ့ေရာက္ဖူးတယ္ လမ္းေတာ့မၫႊန္တတ္ဘူးဆိုတာလဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲ… အဲဒီေတာ့ ေရာက္ဖူးတဲ့သူလည္းျဖစ္မယ္၊ လမ္းလည္းၫႊန္တတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့.. အဲဒါဆိုရင္ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာ ဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ ကိုသြားရာလမ္းေတာ့အရင္သိခြင့္ရမွာပဲ… လမ္းသိမွ လမ္းသြားလို႕ရမွာေပါ့.. လမ္းသြားမွလည္း ေရာက္တယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္ကိုေရာက္ ႏိုင္ေတာ့မွာျဖစ္လို႕ အေရာက္မသြားခင္ လမ္းေလးေတာ့အရင္ေမးၾကပါဦးလုိ႕ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္….
                                                                            ကုုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာခ်မ္္းသာၾကပါေစ....

No comments:

Post a Comment