တစ္ခဏခရီးသည္

     ။ အဖန္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွစြာေသာေၾကာင့္ ခႏၶာအိမ္ကို ေဆာက္လုပ္တတ္သူ တဏွာလက္သမားကို ႐ွာေသာငါသည္ ထိုတဏွာလက္သမားကို ျမင္ႏုိင္ေသာဉာဏ္ မရေသးသျဖင့္ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာပတ္လံုး က်င္လည္ခဲ့ရေလျပီ။

            ။ ခႏၶာအိမ္ကို ေဆာက္လုပ္တတ္ေသာ ဟယ္ တဏွာလက္သမား၊ ငါသည္သင့္ကို ပညာမ်က္စိျဖင့္ ယခုျမင္အပ္ျပီး၊ ခႏၶာအိမ္ကိုေနာင္တဖန္ သင္ေဆာက္လုပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္၊ သင္၏ ကိေလသာတည္းဟူေသာ အျခင္ရနယ္ အားလံုးတို႔ကို ငါခ်ဳိးဖ်က္အပ္ၿပီ၊ အ၀ိဇၨာတည္းဟူေသာ အိမ္အထြတ္ကို ဖ်က္ဆီးအပ္ျပီ၊ ငါ၏စိတ္သည္ ျပဳျပင္ျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ျပီ၊ တဏွာ ကုန္ရာကုန္ေၾကာင္း အရဟတၱဖိုလ္ကိုရျပီ။

ဘ၀
ေနရရင္ တစ္ခဏပါပဲ။
ဆင္းရဲလည္း တစ္ခဏ။
ခ်မ္းသာလည္း တစ္ခဏပဲ။
တစ္ခဏဆိုတဲ့ တစ္ခဏအတြင္း
ၾကံဳေတြ႔တဲ့အာရံုကိုဇြတ္ဆင္းလို႔
လြတ္ကြင္းကို မရွာ
ေရစုန္မွာေမ်ာေနခဲ့တာ
တို႔ေတြ ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။

ခုလည္း
တစ္ခဏမွ တစ္ခဏသို႔
ခဏအတြင္း သက္ဆင္းသြားျပန္ၿပီ။
နင္ ဘယ္မွာလည္း
ငါ ဘယ္မွာလည္း၊
သံသရာ ၀ဲထဲမွာ
ျမဳပ္ခ်ည္ ၁၀ ခါ၊ ေပၚခ်ည္ တစ္လွည့္
ျမင္ၾကည့္လွည့္စမ္းပါ။

ဒီဘ၀အတြက္
ဒီခဏေလးေတြ အတြင္းမွာပဲ
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ရွာ၊
ကိုယ့္ေနရာက ဘယ္မွာလဲ ...
လူ ျဖစ္လာတာ ဘာအတြက္လဲ ....။

                                  ၁၅၃။ အေနကဇာတိသံသာရံ၊ သႏၶာ၀ိႆံ အနိဗိၺသံ။

                                        ဂဟကာရံ ဂေ၀သေႏၲာ၊ ဒုကၡာ ဇာတိ ပုနပၸဳနံ။

                                ၁၅၄။ ဂဟကာရက ဒိေ႒ာသိ၊ ပုန ေဂဟံ န ကာဟသိ။

                                        သဗၺာ ေတ ဖာသုကာ ဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။

                                                  ၀ိသခၤါရဂတံ စိတၱံ၊ တဏွာနံ ခယမဇၩဂါ။(ဓမၼပဒ၊ဇရာဝဂ္)